Семьи, воспитывающие детей-инвалидов

имеют право:

- на пособие по уходу за ребенком - инвалидом в возрасте до 18 лет независимо от степени утраты здоровья, установленной ребенку (имеют право неработающие, либо работающие на условиях неполного рабочего времени, получающие пенсии мать, отец, опекун, а также мать или отец, находящиеся в отпуске по уходу за ребенком – инвалидом или другими детьми до достижения или возраста 3 лет); телефон для справок 3-76-14, 3-76-15;

- на пособие старше 3 лет из отдельных категорий семей. Право на пособие на детей старше 3 лет из отдельных категорий семей имеют мать (мачеха) или отец (отчим) в полной семье, родитель в неполной семье, усыновитель (удочеритель), опекун (попечитель) при воспитании ими ребенка (детей) старше 3 лет, если в семье:

1.1. воспитывается ребенок-инвалид в возрасте до 18 лет;

1.2. воспитывается ребенок в возрасте до 18 лет, инфицированный вирусом иммунодефицита человека;

1.3. отец (отчим) или усыновитель (удочеритель) проходят срочную военную службу, альтернативную службу;

1.4. оба родителя (мать (мачеха), отец (отчим)) в полной семье либо родитель в неполной семье, усыновитель (удочеритель) являются инвалидами I или II группы, а также если один из родителей (мать (мачеха) или отец (отчим)) в полной семье является инвалидом I группы, а второй осуществляет уход за ним и получает пособие, предусмотренное законодательством. Пособие назначается со дня возникновения права при обращении до истечения 6 месяцев со дня его возникновения. В случае пропуска 6 месячного срока, пособие назначается с даты подачи заявления; телефон для справок 3-76-14, 3-76-15;

- на обращение за возможным оказанием малообеспеченным гражданам государственной адресной социальной помощи в виде ежемесячного или единовременного социальных пособий; телефон для справок 3-76-18;

- на оказание материальной помощи из средств Фонда социальной защиты населения и всевозможную гуманитарную, психологическую, юридическую помощь, услуги няни. Телефон для справок: 3-58-12;

- на досрочную пенсию родителям детей-инвалидов в соответствии со статьей 20 Закона Республики Беларусь «О пенсионном обеспечении». Матери, воспитывавшие детей-инвалидов (инвалидов с детства) не менее 8 лет в период до их совершеннолетия, имеют право на пенсию по возрасту со снижением общеустановленного пенсионного возраста на 5 лет и при стаже работы не менее 20 лет, из них не менее 5 лет страхового стажа. Отцы, воспитывавшие детей-инвалидов (инвалидов с детства) не менее 8 лет в период до их совершеннолетия, имеют право на пенсию по возрасту со снижением общеустановленного пенсионного возраста на 5 лет и при стаже работы не менее 25 лет, из них не менее 5 лет страхового стажа, если мать ребенка-инвалида (инвалида с детства) не использовала приобретенного ею права на пенсию по возрасту и отказалась от этого права в пользу отца или не использовала права на пенсию по возрасту в связи с ее смертью; телефон для справок: 3-76-14, 3-76-15, 3-76-17, 6-27-23.

Парады настаўніка-дэфектолага для бацькоў

1. Размаўляем

Нават калі Вы маўклівыя ад прыроды - усё роўна гаварыце з малым. Дзіця лягчэй разумее звернутую да яго гаворку, калі яна тлумачыць, што адбываецца з ім і вакол яго. Таму суправаджайце свае дзеянні словамі.

2. Сустрэча поглядаў

Агучвайце любую сітуацыю - але толькі калі Вы бачыце, што дзіця чуе і бачыць вас. Не гаварыце ў пустэчу, глядзіце яму ў вочы. Гэта асабліва важна, калі дзіця празмерна актыўнае і пастаянна рухаецца. Калі малы яшчэ толькі лапоча або гаворыць мала слоў, старайцеся, каб ён бачыў вашу артыкуляцыю.

3. Гаварыце выразна

Гаварыце проста, выразна, выразна вымаўляючы кожнае слова, кожную фразу. Вядома, што дзеці вельмі ўважлівыя да інтанацыі; таму кожнае слова, на якое падае лагічны націск, старайцеся вымаўляць як мага больш выразна.

4. Тое ж, але па-рознаму

Паўтарайце шмат раз адно і тое ж слова. Пры паўторы фразы мяняйце парадак слоў ("тата прыйшоў, прыйшоў наш тата", "мячык упаў, упаў мячык, упаў"). Гэта дазваляе дзіцяці лягчэй пачуць і зразумець, што фразы дзеляцца на словы.

5. Не перагружайце дзіця

Не ўжывайце занадта доўгіх фраз. Не перагружайце дзіця, прад'яўляючы яму адразу вялікую колькасць незнаёмых слоў. Часцей самі гаварыце тое, што хочаце пачуць: простыя фразы з 2-3 слоў, з паўзай паміж словамі.

6. Вельмі важна: добры настрой

Старайцеся прамаўляць новае слова ў эмацыйна спрыяльнай сітуацыі. У такіх умовах дзіця лепш навучаецца і ўбірае новую інфармацыю значна лепш, чым у нейтральнай або неспрыяльнай сітуацыі.

7. Усе пачуцці - у саюзе з гаворкай

Вельмі важна, каб дзіця, спасцігаючы нешта новае, мела магчымасць не толькі бачыць новы прадмет, але і рухаць, нюхаць, мацаць яго - гэта значыць вывучаць рознымі спосабамі. Калі Вы бачыце, што дзіця нешта кранае, з чымсці гуляе, адразу ж назавіце гэты прадмет некалькі разоў - коратка, выразна.

8. Пальцы дапамагаюць размове

Звярніце асаблівую ўвагу на развіццё дробнай маторыкі - дакладных рухаў пальцаў рукі. Гэта цесна звязана з развіццём гаворкі. Лепка, маляванне, "пальчыкавы тэатр", гульні з дробнымі прадметамі - усё гэта дапаможа размове, а ў будучыні - і пісьму.  

9. Паважайце яго спробы гаварыць

У тыя моманты, калі дзіця гаворыць, лапоча адзін ці разам з Вамі, выключайце гучную музыку і старайцеся даць яму магчымасць чуць Вас і сябе. Гаворка развіваецца на аснове пераймання - таму яму неабходна чуць сябе.

10. 10. Вучыце ў гульні

Гуляючы, вучыце пераймаць (дзве сабачкі брэшуць, дзве кошкі мяўкаюць, пераклічкі "ав-ав", "мяу-мяу"). Спецыяльна стварайце такія гульнявыя сітуацыі, дзе дзіцяці спатрэбіцца гукаперайманне, альбо трэба будзе вымавіць нейкія словы для таго, каб гульня адбылася. Звярніце ўвагу - падахвочвае сітуацыя, не Вы.

11. 11. Не папярэджвайце яго жаданняў 

Некаторыя бацькі спрабуюць адгадаць жаданні свайго дзіцяці, часта папярэджваючы іх у той самы момант, калі яны толькі з'яўляюцца. У выпадку ў малога няма неабходнасці вымаўляць што-небудзь - дастаткова проста паглядзець, пацягнуць руку. У такой сітуацыі ёсць небяспека затрымаць дзіця на стадыі зносін жэстаў. І хоць жэст - таксама зносіны, не варта затрымлівацца на гэтым узроўні.

12. 12. Узбагачайце слоўнік малыша

Дзіця валодае словам на двух узроўнях: разуменне яго - гэта пасіўны слоўнік, размова- гэта актыўны. Актыўны слоўнік можа быць яшчэ зусім малы. Але калі Вы папаўняеце рэсурс разумення, гэта абавязкова прывядзе да так званага лексічных выбуху. І ў далейшым дзіця перанясе ў актыўны слоўнік тое, чаму вы навучылі яго, разглядаючы разам малюнкі, чытаючы кніжкі і каментуючы свае дзеянні. Старайцеся ўвесці ў яго пасіўны слоўнік назвы рэчаў, якія яго акружаюць (цацкі, кухонны посуд, прадметы побыту), назвы рэчаў і істот на малюнках у кніжках і вядома, імёны сваякоў і блізкіх людзей. Навучыце дзіця паказваць, "дзе ручкі, дзе ножкі" (у лялькі, у Вас). Часта пытайцеся: "Дзе стол?", "Дзе кіса?" і г.д.

13. 13. Развівайце фанематычны слых

Вучыце дзіця прыслухоўвацца да розных гукаў і давайце ім маўленчае пазначэнне: вадзіца цячэ: з-з-з, жук гудзе: ж-ж-ж, вецер гудзе: у-у-у і г.д.

14. 14. Чытайце, чытайце, чытайце

Чытайце кароткія вершы, казкі. Перачытваць іх шмат разоў - не бойцеся, што гэта надакучыць дзіцяці. Дзеці значна лепш ўспрымаюць тэкст, які яны ўжо шмат разоў чулі. Калі гэта магчыма, паспрабуйце разыграць верш - пакажыце яго ў асобах і з прадметамі; прадметы гэтыя дайце дзіцяці пакратаць, пагуляць з імі. Дачакайцеся, калі дзіця добра запомніць верш, пазнае яго рытм, а затым спрабуйце ня дагаворваць апошнія радкі, даючы гэта рабіць малому. Спявайце простыя песенькі, дапамагаючы яму ўспрыняць рытм і прайграць яго.  

15. 15. Будзьце цярплівыя, спагадлівыя і ... асцярожныя

Калі малы няслушна вымавіў якой-небудзь гук, ніколі не смейцеся і не паўтарайце за ім няправільнае вымаўленне слова. Тут жа паўтарыце слова правільна, імкнучыся перахапіць погляд дзіцяці. Магчыма, ён зможа паўтарыць за Вамі. Калі не зможа ці не захоча, не хвалюйцеся. Будзьце цярплівыя! Ён абавязкова паўторыць за Вамі, калі прыйдзе час. Ён вучыцца і на ўласных памылках, пастаянна параўноўваючы сваё вымаўленне з Вашым, таму не занадта фіксуйце ўвагу на няправільным вымаўленні - гэта можа выклікаць зваротную рэакцыю.  Часцей хваліце сваё дзіця!

Настаўнік-дэфектолаг                                                                       Варабей Т.Ю.

Асаблівасці развіцця гульнявой дзейнасці ў дашкольнікаў з парушэннямі мовы

Дашкольны ўзрост – гэта перыяд актыўнага засваення гутарковага маўлення, станаўлення і развіцця ўсіх бакоў мовы: фанетычнага, лексічнага, граматычнага. Поўнае валоданне роднаю моваю ў дашкольным дзяцінстве з’яўляецца неабходнаю ўмоваю рашэння задач разумовага, эстэтычнага і маральнага выхавання дзяцей. Развіццё і фарміраванне маўлення ў дашкольным дзяцінстве закладвае асновы паспяховага навучання ў школе.

Выкарыстанне дыдактычных гульняў пры навучанні маўленню ў дашкольным узросце з’яўляецца актуальным у сувязі з тым, што гульня выступае простым і зразумелым для дзіцяці сродкам спасціжэння рэчаіснасці, натуральным і даступным шляхам авалодвання тымі ці іншымі ведамі, уменнямі, навыкамі.

Дыдактычная гульня як сродак развіцця маўлення дзяцей старэйшага дашкольнага ўзросту

Дыдактычная гульня ўяўляе сабою шматпланавую, складаную педагагічную з’яву: яна выступае як гульнявы метад навучання дзяцей дашкольнага ўзросту і формай навучання, і самастойнай гульнявой дзейнасцю, і сродкам усебаковага выхавання асобы дзіцяці. Менавіта ў дыдактычнай гульні дзіця атрымлівае магчымасць удасканальваць, узбагачаць, замацоўваць і актывізаваць сваю лексіку.

У старэйшым дашкольным узросце дзіця павінна авалодаць такім слоўнікавым складам, які даваў бы яму магчымасць мець паўнацэнныя кантакты з аднагодкамі і дарослымі, паспяхова вучыцца ў школе, разумець мастацкую літаратуру, тэлевізійныя і радыёперадачы і г.д. Па гэтай прычыне дашкольная педагогіка разглядае развіццё лексікі дзяцей як адну з найважнейшых задач развіцця маўлення.

Па меры таго як дзіця вывучае навакольнае асяроддзе – прадметы, з’явы, іх асаблівасці, якасці, яно пачынае рабіць абагульненні, кіравацца тымі або іншымі прыметамі. Нярэдка гэтыя прыметы малазмястоўныя, але эмацыйна значныя для дашкольніка. Напрыклад, гароднінай дзеці нярэдка лічаць толькі моркву, цыбулю, буракі і не ўключаюць ў гэты тэматычны рад, напрыклад, капусту, агуркі, таматы. Або пашыраюць значэнне слова “гародніна” за кошт уключэння садавіны, грыбоў і матывуюць гэта тым, што “гэта ўсё расце” або “ўсё гэта можна есці”. І толькі паступова, па меры развіцця мыслення, дашкольнікі авалодваюць аб’ектыўным паняційным зместам слова. Такім чынам, значэнне слова мяняецца для дзяцей на працягу дашкольнага дзяцінства з развіццём іх пазнавальных магчымасцяў.

Такім чынам, у гульні адбываецца не толькі актыўнае ўдасканаленне навыкаў этычных паводзінаў, але і разнапланавае вядзенне работы па развіццю маўленя старэйшых дашкольнікаў. Ім неабходна праявіць навыкі карэктна фармуляваць сваю думку, будаваць не толькі маналагічнае, але і дыялагічнае маўленне, аргументаваць сваё выказванне, у імправізацыі хутка падбіраць патрэбныя не толькі паняцці, але і метафары, эпітэты і г.д.

Слоўнікавая работа на такім этапе заключаецца ў тым, што дзяцей вучаць адрозніваць і называць часткі прадметаў (часткі цела жывёлаў, чалавека; часткі ў прадметаў побыту; рукавы і кішэні ў сукенак, накрыўка ў чайніка і г.д.); кантрастныя памеры прадметаў; некаторыя колеры, формы; некаторыя смакавыя прыметы; фізічныя якасці (халодны, гладкі) і якасці (б’ецца, рвецца).

У малодшым дашкольным узросце ў дзяцей назіраецца здольнасць азначаць адным словам групу адных і тых самых прадметаў незалежна ад іх памеру, колеру, месцазнаходжання ў прасторы, а таксама адрозніваць адныя групы прадметаў ад другіх, але са сходнымі якасцямі. Слоўнік дзяцей на чацвёртым годзе жыцця як і раней папаўняецца назвамі прадметаў, з якімі дзеці сутыкаюцца і дзейнічаюць у побыце. Дзеці могуць памыляцца ці дапускаць памылкі у назвах многіх прадметаў побыту (посуду, мэблі, адзення, абутку, бялізны, цацак), транспартных сродкаў і г.д. Такія памылкі выкліканы недакладнасцю, адсутнасцю дыферэнцыяцыі ва ўспрыманні і ўяўленні дзіцяці. Па гэтай прычыне істотнае значэнне на дадзеным узроставым этапе набывае знаёмства дзяцей з асаблівасцямі прадметаў і слоўнікавая праца ў працэсе паглыблення ведаў пра прадметы. Дашкольнікаў знаёмяць з назвамі прадметаў, з іх прызначэннем, асаблівасцямі будовы, вучаць адрозніваць матэрыялы (гліна, папера, тканіна, драўніна), вылучаць якасці матэрыялаў (мяккі – цвёрды, гладкі – шаршавы, грубы – тонкі, здольнасць ламацца, біцца, быць парваным ці пакамечаным і г.д.); вучаць вызначаць адпаведнасць матэрыялу, з якога зроблены прадмет і яго прызначэнне. Для рэалізацыі слоўнікавай задачы педагог выкарыстоўвае дыдактычную гульню як на занятках, так і ў самастойнай дзейнасці дзяцей. Пры разглядванні прадметаў педагог дапамагае вызначыць і назваць колер, памер, выхоўвае ўменне арыентавацца ў прасторы і часе, выкарыстоўваць адпаведныя словы (уперад, назад, раніцай, вечарам, спачатку, потым і інш.) у гульнях “Калі гэта бывае”, “Не памыліся”, “Што спачатку, што потым”.

У задачы слоўнікавай працы таксама ўваходзіць навучанне дзяцей адрозніваць падобныя прадметы па істотных прыкметах адрознівання і дакладна абазначаць гэта словам: напрыклад, у стула – спінка у адрозненні ад табурэта, у чашкі – ручка у адрозненні ад стакана і г.д. Такога тыпу адрозненні дзеці знаходзяць у гульнях “Што змянілася”, “Назаві і не памыліся” і іншыя.

На пытям годзе жыцця праграмаю прадугледжваецца ўвядзенне ў актыўны слоўнік назваў усіх прадметаў (прадметаў, якія ўваходзяць у групы агародніны, садавіны, прадуктаў харчавання, усіх прадметаў побыту), матэрыялаў (тканіна, папера, драўніна, шкло) і г.д., а таксама словаў, якія азначаюць асаблівасці прадметаў і матэрыялаў, якія знаёмыя па асабітстаму досведу і могуць быць даследаваныя сэнсорна. Пад кіраўніцтвам педагога ў дыдактычных гульнях дзеці вучацца групаваць прадметы па адной істотнай прымеце – па прызначэнні. Да канца года яны могуць засвайваць элементарныя паняцці і словы, якія іх азначаюць назвы цацак, прадуктаў харчавання, адзення. Групоўка прадметаў па комплексе істотных прыкметаў (двум-тром) для дзяцей уяўляе яшчэ вялікую складанасць.

У старэйшым дашкольным узросце працягваецца праца па пашырэнні слоўнікавага запасу дзяцей. Галоўная ўвага ўдзяляецца увядзенню ў актыўнае ўжыванне словаў, якія азначаюць дыферэнцаваныя па ступені выражанасці якасці (светла-чырвоны, кіславаты, горка-салёны, больш трывалы, цяжэйшы, менш шчыльны і г.д.).

У слоўнік дзяцей прыходзяць словы, якія азначаюць разнастайныя матэрыялы (метал, пластмаса, шкло, парцэляна і г.д.). працягваецца мэтанакіраваная работа па ўвядзеню элементарных паняццяў з катэгорый інструменты, посуд, агародніна, транспарт, дзікія і хатнія жывёлы, пералётныя птушкі і г.д. Замацаванне атрыманых ведаў адбываецца ў дыдадктычных гульнях “Хто дзе жыве”, “Што з чаго зроблена”, “Знайдзі пару”.

Старэйшых дашкольнікаў эфектыўна вучыць вычляняць па тых ці іншых прыметах са складу паняццяў падгрупы: тканіны шарсцяныя і шаўковыя, посуд кухонны і чайны або металічны і шкляны; транспарт водны, наземны, паветраны і пасажырскі: інструменты металічныя, драўляныя ці садовыя, сталярныя, кравецкія і г.д. Пры ажыццяўленні работы па фармаванні і актывізацыі слоўніка педагогі дзіцячых дашкольных устаноў эфектыўна выкарыстоўваюць такія дыдактычныя гульні як «Цудоўны мяшэчак», «Хто больш убачыць і назаве», «Фарбы», «Што змянілася» і іншыя.

• гульні з прадметамі (цацкамі, прыродным матэрыялам);
• настольныя друкаваныя гульні;
• слоўныя гульні.

Гульні з прадметамі. У гульнях з прадметамі выкарыстоўваюцца цацкі і рэальныя прадметы. Дзеці гуляюць з імі і вучацца параўноўваць, выяўляць падабенства і адрозненне прадметаў. Каштоўнасць гэтых гульняў у тым, што з іх дапамогаю дзеці знаёмяцца з якасцямі прадметаў і іх прыметамі: колерам, памерам, формай, якасцю. У гульнях такога тыпу вырашаюцца задачы на параўнанне, класіфікацыю, вызначэнне паслядоўнасці ў вырашэнні задач. У выніку авалодвання новымі ведамі пра прадметнае асяроддзе задачы для дзяцей у гульні ўскладнаюцца: яны практыкуюцца ў вызначэнні прадмета па пэўнай прыкмеце, аб’ядноўваюць прадметы па гэтай прымеце (колер, форма, якасць, прызначэнне і г.д.), што вельмі важна для развіцця абстрактнага, лагічнага мыслення.

Такога тыпу дыдактычныя гульні праводзяцца ва ўсіх узроставых групах, але асабліва важныя яны ў выхаванні і навучанні дзяцей старэйшага дашкольнага ўзросту, бо спрыяюць падрыхтоўцы дзіцяці да школы: развіваюць уменне ўважліва слухаць педагога, хутка знаходзіць адказ на пастаўленае пытанне, дакладна і ясна фармуляваць сваі думкі, выкарыстоўваць веды ў адпаведнасці з пастаўленай задачай. Зручна слоўныя гульні аб’яднаць у чатыры групы:

гульні, з дапамогаю якіх фарміруецца ўменне выдзяляць істотныя прыметы прадметаў, з’яваў: “Адгадай!”, “Магазін”, “Так –не” і іншыя;

гульні, якія выкарыстоўваюцца для развіцця ў дзяцей умення параўноўваць, супастаўляць, рабіць правільныя высновы: “Падобны – непадобны”, “Хто больш заўважыць небыліцаў”;

гульні, з дапамогаю якіх развіваецца ўменне абагульняць і класіфікаваць прадметы па розных прыметах: “Каму што патрэбнае?”, “Назаві адным словам” і г.д.;

гульні на развіццё ўвагі, кемлівасці, хуткасці мыслення, вытрымкі, пачуцця гумару: “Сапсаваны тэлефон”, “Фарбы”, “Лятае – не лятае" і г.д. .

Гульні і практыкаванні для развіцця фанематычнага слыху.

 Гукі мовы -гэта асаблівыя складаныя адукацыі, уласцівыя толькі чалавеку. Яны выпрацоўваюцца ў дзіцяці на працягу некалькіх гадоў пасля нараджэння. Працяглы шлях авалодання дзіцем вымаўленчай сістэмай абумоўлены складанасцю самога матэрыялу-гукаў прамовы, якія ён павінен навучыцца ўспрымаць і прайграваць.   Калі дзіця не навучыцца гэтага рабіць, ён не зможа адрозніць адно слова ад іншага і не зможа даведацца яго як тоеснае.  Пры ўспрыманні прамовы дзіця сутыкаецца з разнастайнасцю гучанняў у яе патоку: фанемы ў патоку прамовы зменлівыя. Ён чуе мноства варыянтаў гукаў, якія, зліваючыся ў складовыя паслядоўнасці, ўтвараюць бесперапынныя кампаненты.

Гульні, якія развіццю фанематычнага слыху: гульня " будзь уважлівы!», «Злаві гук», «Злаві слова», «Выправі мяне».

Гульні і практыкаванні для развіцця граматычнага ладу мовы. Граматычны лад мовы дзіця засвойвае ў працэсе зносін з дарослымі і аднагодкамі. У стасунках дзеці запазычаюць слова ў розных граматычных формах і паступова пачынаюць самастойна карыстацца разнастайнымі граматычнымі сродкамі. Аднак працэс авалодання граматычным ладам мовы складаны і працяглы. Гульні, якія неабходна выкарыстоўваць для развіцця граматычнага ладу мовы:

“Адзін-шмат”,

“Палічы ад 1 да 5”

“Чаго не стала?”

 “Змяні слова”

“Назаві ласкава”

Настаўнік-дэфектолаг                                                      Грэцкая М.С.

Уплыў мастацкай літаратуры

на развіццё культуры маўлення дзяцей

Мастацкая літаратура мае вялікае ўздзеянне на разумовае, эстэтычнае развіццё дзіцяці, а таксама на развіццё яго гаворкі. З кнігі дзіця пазнае шмат новых слоў, вобразных выразаў. Творы мастацкай літаратуры адчыняюць дзіцяці свет гукаў і слоў, тлумачаць яму навакольнае жыццё, уводзяць у свет чалавечых пачуццяў і ўзаемаадносін. Літаратура развівае ў дзяцей мысленне і ўяўленне, узбагачае эмацыянальную сферу.

Вельмі важна, каб творы мастацкай літаратуры суправаджалі дзіця з першых гадоў яго жыцця. Вершы, казкі, апавяданні, прыказкі, загадкі- усё гэта найважнейшыя крыніцы развіцця выразнасці дзіцячай гаворкі. У апавяданнях дзеці спазнаюць лаканізм і дакладнасць  мовы, у вершах- яго музычнасць і рэчаіснасць, а у казках- трапнасць і выразнасць гаворкі.

Літаратура дапамагае дзецям выказаць сваё стаўленне да праслуханага, вучыць змястоўна, правільна і паслядоўна выказваць свае думкі. Як правіла, знаёміць дзіця з мастацкай літаратурай пачынаюць з забаўлянак, песен, казак.

Дзяцей 2-4 гадоў лепш вучыць сувязнай мове з простых і добра знаёмых казак “Рэпка”, Калабок”, “Курачка Раба”, “Рукавічка”. Пасля прачытання казак абавязкова выклікайце дзіця на супольны пераказ. Сачыце за тым, каб пераказ дзіцяці быў як мага бліжэй да тэксту.

Для дзіцяці  пяці гадоў разуменне і асэнсаванне прачытанага твора набывае асаблівае значэнне. Але яму самому яшчэ складана самастойна прасачыць лагічную паслядоўнасць сюжэту, запомніць і дакладна перадаць асобныя выразы. Таму паступова прывучайце дзіця да пашуковых пытанняў, якія дапамогуць яму разважаць.

Паважаныя бацькі! Чытайце дзецям кнігі рэгулярна, вучыце іх слухаць, пераказваць! Памятайце, што гэта аказвае вялікі ўплыў на ўсе бакі маўленчага развіцця дашкольніка, што немалаважна для яго далейшай паспяховай вучэбнай дзейнасці.

Настаўнік-дэфектолаг                                                 Варабей Т.Ю.

Чыстамоўкі на беларускай мове

Са-са-са - у лесе бегае ліса

Су-су-су - мы ўбачылі лісу

Усь-усь-усь- плыве белы гусь

Лі-лі-лі –кашу пасалі

Лу-лу-лу-натачыў пілу

Лы-лы-лы- не баюся я пчалы

Ры-ры-ры-гудзелі камары

Аш-аш-аш- у лесе ёсць шалаш

Шу-шу-шу-ліст я напішу

Жа-жа-жа- спужаліся вужа

Са-ша-са-Соня мые малыша

Ыш-ыш-ыш- кот злавіў мыш

Фу-ву-ву- у лесе бачылі саву

Ха-га-га- хачу я пірага

Ох-ох-ох- баба сеяла гарох

Па-ба-ба- у Пеці ёсць труба

Да-та-та-хвост пушысты ў ката

Дзі-дзі-дзі- на вуліцу ідзі

Дзе-дзе-дзе-лодка на вадзе

Настаўнік-дэфектолаг                                                 Варабей Т.Ю.